Αλκοόλ μηδέν βαθμών




Είναι
μία από αυτές τις στιγμές που παραβιάζεις το μυαλό και προσπαθώ να κλέψω λίγο χρόνο από την μάχη για να σου γράψω αυτό το γράμμα. Μου είπες ότι τα μαζεύεις σα φυλακτό και πλέον η γραφή για μένα είναι πιο δύσκολη και πιο βαριά. Δε μπορώ να ξεχάσω αυτό που μου έγραψες στην προηγούμενη επιστολή σου. "Θέλω να ερωτευτώ" μου είπες και έτσι έκλεισες το γράμμα σου και αυτό το έκλεισες στο φάκελο μαζί με το άρωμα σου.
Κοιμάμαι
πια ταραγμένους ύπνους. Βλέπω εσένα να χάνεσαι στη σιωπή και να μου παίρνεις και όλα τα γράμματα σου. Ξυπνάω ιδρωμένος και το πρώτο που κάνω είναι να ψάξω στο μεταλλικό κουτί, τα γράμματα σου. Να βεβαιωθώ ότι είναι όλα ανέπαφα. Στην εσωτερική τσέπη από το χιτώνιο έχω συνέχεια το τελευταίο σου γράμμα. Το έχω φυλακτό και συνέχεια βλέπω τα μάτια σου. Τις προάλλες έπαθα μια κρίση μέσα στον ύπνο όταν σε είδα να φεύγεις την ώρα που ερχόμουν να σε αγκαλιάσω. Να μη φεύγεις μόνη. Ξύπνησα ταραγμένος και ιδρωμένος αλλά αυτή τη φορά μαζί και οι υπόλοιποι στο θάλαμο. Ειδοποίησαν τον γιατρό. Σε λίγο ήρθε και μου έκανε μία ηρεμιστική ένεση.Έτσι άρχισε η εποχή των ηρεμιστικών...
Αλήθεια,
γιατί να πρέπει να μην είναι ερωτευμένος κάποιος; Αυτή την ερώτηση έκανα στον Διοικητή μου αλλά απόκριση δε πήρα. Η φλόγα του κεριού, αδύναμη. Κι όμως εσύ δυναμώνεις όλο και περισσότερο στη σκέψη μου. Σκέφτομαι την ώρα που θα ανοίγεις αυτό το γράμμα. Θέλω να μου στείλεις μια φωτογραφία σου. Να την έχω μαζί με το γράμμα σου και όταν θα νιώθω αδύναμος στην μάχη, να σε βλέπω. Απ' αυτά τα μάτια παίρνω θάρρος εγώ συνέχεια. Οι δυνάμεις μου έχουν ανάγκη εσένα. Πολύ από εσένα...Το ξέρεις πολύ καλά πως θέλω να σε δω...
Παίρνω
την φράση "Θέλω να ερωτευτώ" την κάνω καμβά και πριν κοιμηθώ ζωγραφίζω την στιγμή που θα κατεβαίνω από το τρένο και θα σε βλέπω ξανά μπροστά μου στον σταθμό. Σε φαντάζομαι ξανά με το όμορφο κόκκινο σου φόρεμα, το ακριβό σου το παλτό και τις ψηλές σου γόβες. Μα πιο πολύ από όλα μένω στα μάτια σου και στο χαμόγελο σου. Το πιο ακριβά κοσμήματα στο πιο ακριβό κοσμηματοπωλείο.
Οι
μέρες περνάνε πλέον δύσκολα κι όμως πάνε δύο χρόνια μακριά σου. Μας υποσχέθηκαν ότι θα γυρίσουμε σύντομα πίσω. Ακούς; Σύντομα. Το κρύο επιδεινώνεται εδώ πέρα και πλέον η σκέψη σου για να με ζεστάνει μου φαίνεται οριακή. Βάλε μου ένα φιλί σου στις επόμενες σου λέξεις. Ακόμα νιώθω το τελευταίο μας στα χείλη μου.
Το
δώρο που μου έστειλες όπως σου υποσχέθηκα, θα το φορέσω στα γενέθλια μου τα οποία θα τα γιορτάσουμε μαζί. Περιμένω πως και πως. Ανοίγω κλεφτά το κουτάκι εκείνο και τα μάτια μου θολώνουν από χαρά. Εγώ σε αντάλλαγμα σου έκανα δώρο μια υπόσχεση. Μόλις γυρίσω να φύγουμε οι δυο μας ένα Σαββατοκύριακο. Μόνο οι δυο μας, έξω ο ουρανός και η θάλασσα και μέσα ο έρωτας.
Κάπου
εδώ πρέπει να κλείσω το γράμμα μου γιατί η νύχτα έχει τελειώσει και μαζί με αυτήν και η φλόγα του κεριού. Αύριο λένε ότι τα πράγματα θα είναι έντονα και θα πρέπει να έχουμε το νου μας. Σε φιλώ γλυκιά μου και σου στέλνω ένα φιλί στα χείλη σου και ένα φιλί να σε φιλάει.

Ναπολέων...
  

Σκέψεις δικές μου και δικές μου...



Πίστεψε με,
θέλω να σου γράψω ένα γράμμα ερωτικό. Με το μελάνι να σκιαγραφήσω κάθε λεπτομέρεια των χρωμάτων σου. Μα δεν υπάρχει τέτοια ποσότητα σε κόσμο ανάλογης της ομορφιάς σου. Πίστεψε με...

Πίστεψε με,
να ευθυγραμμίσω τους πλανήτες και να περπατήσουμε μαζί ως τα πέρατα του σύμπαντος. Να φύγουμε από ότι μας κρατάει εδώ κάτω. Πίστεψε με...

Πίστεψε με,
να σε ντύσω με λέξεις να με νιώθεις όταν εγώ θα μένω μακριά από την παρουσία σου. Να νιώθεις την ασφάλεια μου. Πίστεψε με...

Πίστεψε με,
να στέκομαι μπροστά σου και να διαβάζω την κάθε επιθυμία των ματιών σου, κρατώντας το χέρι σου ακόμη και αν δε με κοιτάς. Πίστεψε με...

Χαρτί
λευκό να γίνω. Τις σκέψεις σου επάνω για να γράψεις. Να μη στεναχωρηθείς ποτέ ξανά. Στις λέξεις σου να γυρίζω αργά και να αφομοιώσω κάθε ευαισθησία σου. Να μυρίζω το άρωμα σου και να νιώθω τη καμπύλη του λαιμού σου.
Χρώμα
να γίνω για να τονίσω την κάθε σου αρετή. Να περάσω κρυφά τις πύλες σου και τις πληγές να κλείσω χωρίς να το ξέρεις εσύ. Να περάσουμε θάλασσες βουνά μαζί. Να πετάξουμε ψηλά...
Σκέψη
να γίνω να με έχεις πάντα στο μυαλό σου, ποτέ μη με αφήσεις. Τόσο αγνή, τόσο μεγάλη. Θα είμαι τόσο ήσυχος και σε μια γωνιά θα στέκω να σε φιλάω. Φυλαχτό σου για πάντα.
Σταματάω
και περιμένω μια ματιά σου. Την ματιά σου. Δε πειράζει που δεν έχεις λόγια πρόχειρα. Κοίταξε με. Ακόμα να με δεις και μαραζώνω...
Μη
φοβάσαι για το τι θα σκεφτώ. Δε με τρομάζει τίποτα. Είμαι τόσο δυνατός στο πλάι σου. Έντονα τα συναισθήματα σου και προσπαθείς να τα δαμάσεις.

Άφησε τα ελεύθερα. 
Άφησε τα.
Άφησε τα να μας ταξιδέψουν.
Άφησε τα.
Άφησε τα να σε φέρουν σε μένα.
Και αγκάλιασε με...


Ναπολέων...
  

Μια εκκωφαντική σιωπή στο βυθό της μοναξιάς σου...



Σε
κοιτάζω και περνάω μέσα από τα μάτια σου απευθείας στην καρδιά σου...Έχω βρει τον τρόπο να περάσω τις σφραγισμένες πόρτες τις καρδιάς σου.
Προχωράω μέσα στο σκοτάδι φοβισμένος, μοναχά με ένα κερί για φως και με ότι άμυνα μου έχει απομείνει από τον θλιμμένο ήχο της καρδιάς σου.
Δεν
έχω χάρτη της ψυχής σου ούτε της καρδιάς σου. Ακούω τις νότες του βιολιού και απλά προχωράω.
Τις
ακολουθώ αλλά ,ω θεέ μου, εκείνες όσο τις πλησιάζω τόσο χαμηλώνουν. Πόσο πονεμένες νότες. Είναι νότες μιας άλλης κλίμακας. Της δικής σου κλίμακας. Δε τις έχω ξανά ακούσει. Πιο πέρα τα πλήκτρα ενός πιάνου κάνουν αισθητή της παρουσία τους.
Σημάδια
του χρόνου παντού, χρόνου ο οποίος μπήκε και δεν βρήκε κανέναν. Φοβήθηκες και έκλεισες το μέσα σου για να ζήσεις στην ασφάλεια σου. Παρατηρώ γύρω μου ότι μπορώ μέσα στο σκοτάδι, με την βοήθεια ενός κεριού. Φαντάζει σαν μεγαλοπρεπής πύργος. Εντυπωσιακός θα ήταν με φώτα και χαρούμενες ψυχές αλλά τώρα φαντάζει τόσο τρομακτικός...
Το
κερί τρεμοπαίζει από μία παρουσία! Είσαι εσύ; Ναι είσαι εσύ...
ναι εσύ... εσύ... εσύ...
δε με αναγνωρίζεις. Δεν έχεις την δύναμη να πιστέψεις πλέον την αλήθεια επειδή σου πρόσφεραν απλόχερα ψέμα και πόνο για αληθινή αγάπη.
Δε με πιστεύεις. Δε πιστεύεις τίποτα. Ούτε το σημάδι μου.
Σε πιάνω από το χέρι και το πρόσωπο σου γίνεται τρομαχτικό.
Φοβερή
η παρουσία σου - με τρομάζει δε μ' αφήνει να αναπνεύσω. Ο φόβος σου γίνεται οργή και το θάρρος μου φοβία. Ένα ουρλιαχτό αθώας ψυχής βγαίνει από μέσα σου μαζί με έναν δυνατό αέρα που μαζί του φέρνει σκόνη και μου σβήνει το κερί. Με ρίχνεις κάτω και εγώ χάνω τις αισθήσεις μου.
Με
βρίσκουν οι αισθήσεις μου στην κορυφή του πύργου και κάτι να με κρατάει από τον λαιμό και να μου ζητάει να πω ότι, ότι δείχνω είναι ψεύτικο. Το φως των αστεριών διαγράφει στοιχεία του προσώπου σου. Εκείνα τα στοιχεία που θαύμαζα όταν εσύ κοιτούσες αλλού. Ψάχνω να βρω από κάπου να πιαστώ για να σου πω... ότι δεν έχω κάτι ψεύτικο.
Γρήγορη
απότομη και ψυχρή η κίνηση σου. Η διαδρομή μικραίνει προς το χώμα πολύ γρήγορα... Πνεύματα έρχονται γύρω μου και με ξεσκίζουν κάτω από το φως του φεγγαριού. Είναι δικά σου και με τις εντολές σου μου ξεσκίζουν την ψυχή μου με μανία...
Το
ταξίδι φτάνει στο τέλος του. Δεν αντέχω άλλο. Δε μου έχει απομείνει τίποτα άλλο.
Μια
δύναμη με τραβάει προς τα πάνω. Τα 'χω χαμένα και δε μπορώ να καταλάβω τι γίνεται γύρω μου. Ακούω ξανά τα πλήκτρα και μυρίζω το άρωμα σου.
Με
επαναφέρεις ξανά στην ζωή, έτσι τόσο απλά και μου λες να μείνω μακριά σου. Να φύγω από τον κόσμο σου και να μπω μέσα σε λέξεις που θες.
Δε
μπορώ να μπω μέσα ψέμματα για μια αλήθεια.
Σχώρα με μάτια μου...


Ναπολέων...
   

Αβράδιαστη ημέρα...


Όταν
σε λίγο για όλους θα έχει αλλάξει κάτι... για μένα δε θα έχει αλλάξει τίποτα...
Άλλωστε ποτέ δε με ένοιαζε ο χρόνος...
Αιωνιότητα...
Συναισθηματικός
άγνωστη λέξη για την εποχή μας. Άλλωστε το να είσαι συναισθηματικός σημαίνει πάνω από όλα ότι εκτίθεσαι.
Δεν
θα με καταλάβεις εύκολα. Άμυνα. Έτσι μένεις αγνός και δε σε λερώνει ο καθένας με τις σκέψεις του. Σκέψεις οι οποίες δεν οδηγούν πουθενά. Δεν αγαπάνε κανένα. Δε σκέφτονται κανένα.
Πως
αλλιώς να ζήσεις. Να ζήσεις αληθινά. Χωρίς συναισθήματα. Πρέπει να μάθεις να αγαπάς. Αγάπη... τι παράξενη λέξη και αυτή... έχει καταντήσει τόσο φθηνή... τόσο ανταλλάξιμη.
Η
εμπιστοσύνη είναι και αυτή πλέον σπάνια... Θέλω να βρω ένα λιμάνι να εμπιστεύομαι τις σκέψεις μου.
Δυσκολίες.
Αν
τολμάς φανερώσου. Άλλωστε και εσύ δε θα έχεις περάσει και λίγα. Οι άνθρωποι πουλιούνται μεταξύ τους... Τι σε φοβίζει αφού με βλέπεις; Πες μου τι...
Μίλησε
μου όπως δεν μου έχει μιλήσει κανείς επάνω σε αυτήν την γη. Νιώθω την ανάγκη να σου μιλήσω αλλά μόλις σε βλέπω ανεβαίνει ένας κόμπος στο λαιμό.
Φοβάμαι
να μη σε τρομάξω.... Όσο και αν σου φανεί αστείο, ο κόσμος σήμερα τρομάζει στην ειλικρίνεια και φεύγει. Αυτό δε θέλω... Μείνε εδώ...
Μείνε...
Μαζί θα κάνουμε αυτό το ταξίδι και ας μη βγάλει πουθενά...
Μπερδεμένες λέξεις
Μπερδεμένες φράσεις
Μπερδεμένες ματιές
τόσο μα τόσο ερωτευμένες σκέψεις δίπλα σου...
Σου χαρίζω αυτό το μενταγιόν μαζί σου  να το έχεις. Όταν το ανοίγεις να βλέπεις γραμμένο το τι μας συνέδεσε και με έφερε εδώ...
Εδώ
να μένω πλέον μόνος και να μη φοβάμαι. Να μη φοβάμαι και να περιμένω.
Πεπρωμένο.


Ναπολέων...