Θωρακισμένη ζήλια




Μέσα
σε ένα μικρό δωμάτιο φωτισμένο με το ηλεκτρονικό και πολύχρωμο φως από μία τηλεόραση, συντονισμένη σε κάποιο ξεχασμένο κανάλι νιώθω τη ζήλια μου να μεγαλώνει.
Μια
ζήλεια τόσο πρόωρη και τόσο αφύσικα μεγάλη για ένα τόσο μικρό χώρο μοιάζει τρομακτική. Δυσκολεύομαι να πιστεψω ότι δε μπορώ να σε αγγίξω μα μου το δείχνεις με κάθε σου ματιά. Τόσο ψυχρή και τόσο απόμακρη που νιώθω μόνος στην άλλη άκρη του μυαλού σου.
Μου
μιλάς για παλιούς σου έρωτες και μου λες ότι, τότε ένιωθες παθιασμένη...

Άραγε να αναζητήσεις αυτό και να φύγεις;

Μπορώ
να σου δώσω ειλικρίνεια και ασφάλεια πρώτα απ'όλα μα με τίποτα δε μπορώ να γίνω το "κακό" παιδί για να παθιαστείς μαζί μου. Σου θυμώνω λίγο για το ότι θα έπρεπε να χαλαρώσεις μέσα σε αυτή την ασφάλεια μα απεναντίας εσύ αποξενώνεσαι ακόμα περισσότερο. Πίστεψε με...
Δε
θα κοιμηθώ για δεύτερη βραδιά προσπαθώντας να σε φέρω δίπλα μου. Θέλω και πάλι το χέρι σου να το σφίγγω σα με παίρνει ο ύπνος. Να σηκώνομαι το βράδυ να σε φιλάω και ξανά να πέφτω για ύπνο. Έτσι δίχως λόγο. Μόνο και μόνο επειδή το νιώθω...
Θα
δω και πάλι φωτογραφίες μας, για να ξεχαστώ. Είναι δύσκολα όταν είσαι μακριά μου. Σε έχω τόσο ανάγκη εδώ, να ζήσουμε ο ένας την καθημερινότητα του άλλου και μέσα από αυτή να καλπάσουμε με τα άλογα της ευτυχίας και της ηρεμίας.
Έχω
τόσο ανάγκη να μου ξεκλειδώσεις λίγο από τον εαυτό σου και ας είναι και το ελάχιστο για εσένα...

Έχω τόσο ανάγκη από εσένα...
Σκέφτομαι τόσο πολύ εσένα...
Θέλω τόσο πολύ από εσένα...
Μισώ τόσο πολύ την άμυνα που δέχομαι από εσένα... 
Να μη μου λείπεις...
Να μη σου λείπω...

Ναπολέων...
 

1 σχόλια:

sykaki είπε...

ο καθενας μα κουβαλαει την μοναξια του μαζι παρεα φιλο και αδερφο....γιατι μας πληγωσαν γιατι μας πονεσαν γιατι πληγωσωσαμε γιατι δοθηκαμε και δεν μας δοθηκαν γιατι δεν δοσαμε ποτε και τιποτα ειναι πολλα αυτα που μας εκαναν να γεμισουμε μεχρι το τερμα μοναξια δεν ειναι ευκολο καποιος να μας πει με σιγουρια οτι θα μας βγαλει απο εκει και εμεις να το πιστεψουμε... προσπαθησε ξανα και ξανα μονο ετσι θα ξερεις οτι εκανες τα παντα