Σκέψεις δικές μου και δικές μου...



Πίστεψε με,
θέλω να σου γράψω ένα γράμμα ερωτικό. Με το μελάνι να σκιαγραφήσω κάθε λεπτομέρεια των χρωμάτων σου. Μα δεν υπάρχει τέτοια ποσότητα σε κόσμο ανάλογης της ομορφιάς σου. Πίστεψε με...

Πίστεψε με,
να ευθυγραμμίσω τους πλανήτες και να περπατήσουμε μαζί ως τα πέρατα του σύμπαντος. Να φύγουμε από ότι μας κρατάει εδώ κάτω. Πίστεψε με...

Πίστεψε με,
να σε ντύσω με λέξεις να με νιώθεις όταν εγώ θα μένω μακριά από την παρουσία σου. Να νιώθεις την ασφάλεια μου. Πίστεψε με...

Πίστεψε με,
να στέκομαι μπροστά σου και να διαβάζω την κάθε επιθυμία των ματιών σου, κρατώντας το χέρι σου ακόμη και αν δε με κοιτάς. Πίστεψε με...

Χαρτί
λευκό να γίνω. Τις σκέψεις σου επάνω για να γράψεις. Να μη στεναχωρηθείς ποτέ ξανά. Στις λέξεις σου να γυρίζω αργά και να αφομοιώσω κάθε ευαισθησία σου. Να μυρίζω το άρωμα σου και να νιώθω τη καμπύλη του λαιμού σου.
Χρώμα
να γίνω για να τονίσω την κάθε σου αρετή. Να περάσω κρυφά τις πύλες σου και τις πληγές να κλείσω χωρίς να το ξέρεις εσύ. Να περάσουμε θάλασσες βουνά μαζί. Να πετάξουμε ψηλά...
Σκέψη
να γίνω να με έχεις πάντα στο μυαλό σου, ποτέ μη με αφήσεις. Τόσο αγνή, τόσο μεγάλη. Θα είμαι τόσο ήσυχος και σε μια γωνιά θα στέκω να σε φιλάω. Φυλαχτό σου για πάντα.
Σταματάω
και περιμένω μια ματιά σου. Την ματιά σου. Δε πειράζει που δεν έχεις λόγια πρόχειρα. Κοίταξε με. Ακόμα να με δεις και μαραζώνω...
Μη
φοβάσαι για το τι θα σκεφτώ. Δε με τρομάζει τίποτα. Είμαι τόσο δυνατός στο πλάι σου. Έντονα τα συναισθήματα σου και προσπαθείς να τα δαμάσεις.

Άφησε τα ελεύθερα. 
Άφησε τα.
Άφησε τα να μας ταξιδέψουν.
Άφησε τα.
Άφησε τα να σε φέρουν σε μένα.
Και αγκάλιασε με...


Ναπολέων...