Κόκκινο στο χιόνι





Λίγο
στα γρήγορα οι σκέψεις περνάνε μιας και το ρολόι σε λίγο θα δείξει 12 και εγώ θα πρέπει να έχω τελειώσει τον υποτιθέμενο απολογισμό της χρονιάς.
Δε
μου φαίνεται και πολύ δύσκολο μιας και μπόρεσα και τακτοποίησα ότι με πλήγωσε αυτή τη χρονιά, κράτησα ότι με ζωντάνεψε και ξέχασα οτιδήποτε άλλο.
Παράπονα
είναι και τίποτα έτσι για να δείξω ότι ακόμα μπορώ να αγαπώ. Μ'ακούς. Μπορώ. Κάνε λίγο υπομονή και από εδώ σου ζητώ συγγνώμη για το χρόνο που χρειαζόμουν.
Έπρεπε
να πονέσω, να με σκίσουν, να ματώσω, να δω φεγγάρι γεμάτο, να πιω ποτήρι με κρασί γεμάτο και να δω εσένα και τα μάτια σου στα χρυσά ξερόφυλλα των δέντρων.
Στο
χιόνι θα χαράξω όνομα ή τα μάτια σου, για μένα ένα και το αυτό. Λίγο υπομονή... λίγο... να χιονίσει και θα γίνει και αυτό...
Να
μη με προδώσεις ποτέ, ούτε εμένα, ούτε εσένα, ούτε τις επιλογές σου. Να μη μετανιώσεις ποτέ για τίποτα και καμία λέξη μη πάρεις πίσω. Δικαιολόγησε τη και ρίξε την στη τάφρο του μυαλού σου να μη τη βρεις ποτέ ξανά.
Σήκω
ξύπνα να αλλάξει η χρονιά, είναι μόνο είκοσι λεπτά μακριά.

"Σήκω και έλα να ξεκινήσουμε ένα καθαρό ημερολόγιο μαζί"

Μα
μη σηκωθείς απότομα και ζαλιστείς, μα ακόμα και αν το κάνεις, γύρε στο πλάι σου. Θα με βρεις εκεί...


Ναπολέων