Ασυναίσθητα



Επιστρέφοντας με το τρένο το μόνο το οποίο έχω να με ακουμπάει είναι το κρύο τζάμι καθώς έχω ακουμπήσει επάνω του. Νιώθω τόσο κενός να κάνω αυτό το ταξίδι μόνος μου. Σε θέλω εδώ, δίπλα μου, μέσα μου, έξω μου... στο είναι μου.
Δε κατάλαβα πως έγινε. Μόνο είδα το αποτέλεσμα. Και εσύ κλεισμένη όσο καμιά άλλη φορά στο απόρθητο σου φρούριο και εγώ απ' έξω. Παραδομένος γράφω απλά λόγια χωρίς να τα χωρίζω όπως άλλοτε με τον τρόπο μου. Όλες τις άμυνες τις έριξα και στέκομαι μπροστά σου. Με ένα βλέμμα κενό και μετέωρο. Να περιμένω έναν ήχο δικό σου. 
Στέκομαι εδώ μπροστά σου ξανά, ένας ιππότης χωρίς τη στολή του, χωρίς το σπαθί του, με την ψυχή του στα χέρια του να έρθεις να την πάρεις. 


Ναπολέων