Πες
κάτι να σ' ακούσω. Να σ' ακούσω ξανά και ξανά. Μέσα από τα λόγια σου τα δάκρυα της καρδιάς σου να νιώθω ότι στεγνώνουν. Μέρα με την μέρα πιο πολλά από τα δάκρυα να βγαίνουν και να ανθίζουν κυκλάμινα.
Έλα
να νιώσεις και εμένα. Δώσε μου το χέρι σου και ακούμπησε το στη φωνή μου.
Νιώσε την...
Γαλήνια,
σταθερή,χρωματισμένη με τα δικά σου χέρια. Παίζοντας απλά λίγο τα πλήκτρα μου χρωμάτισες ένα φεγγάρι.
Τώρα
σε καλώ αυτό το φεγγάρι να το βλέπουμε μαζί από εδώ και πέρα. Κάθε μέρα κρατώντας το δικό σου χέρι, το δικό μου διψασμένο. Είναι τόσο μεγάλη η λαχτάρα που στο βλέμμα σου σαστίζω.
Μείνε μέχρι να μη κομπιάζω...
Θα
μείνω εδώ πέρα νηστικός, μέχρι να βρω το θάρρος. Αυτό που βρίσκω όταν φεύγεις από δίπλα μου και χάνω στα κοντινά σου βήματα.
Οδήγησε με...
Λαχτάρισε με...
Φίλησε με...
Ναπολέων...
